صرف فعل مَنَیَ بابت تفعُّل
ماضي مَنَیَ باب تفعُّل
تَمَنَّىٰ
تَمَنَّيَا
تَمَنَّوْا
تَمَنَّتْ
تَمَنَّتَا
تَمَنَّيْنَ
تَمَنَّيْتَ
تَمَنَّيْتُمَا
تَمَنَّيْتُمْ
تَمَنَّيْتِ
تَمَنَّيْتُمَا
تَمَنَّيْتُنَّ
تَمَنَّيْتُ
تَمَنَّيْنَا
—————-
صیغه ۱: تَمَنَّىَ—>ق4:تَمَنَّىٰ
صیغه ۳: تَمَنَّیُوا—>ق۴:تَمَنَّاْوْا —>ق۶:تَمَنَّوْا
صیغه ۴:تَمَنَّیَتْ—>ق۴:تَمَنَّاْتْ —>ق۶:تَمَنَّتْ
صیغه ۵: تَمَنَّیَتَا—>ق۴:تَمَنَّاْتَا —>ق۶:تَمَنَّتَا ( تاء تأنیث ساکن الاصل است)
———————————————————————————
مضارع مَنَیَ باب تفعُّل
يَتَمَنَّىٰ
يَتَمَنَّيَانِ
يَتَمَنَّوْنَ
تَتَمَنَّىٰ
تَتَمَنَّيَانِ
يَتَمَنَّيْنَ
تَتَمَنَّىٰ
تَتَمَنَّيَانِ
تَتَمَنَّوْنَ
تَتَمَنَّيْنَ
تَتَمَنَّيَانِ
تَتَمَنَّيْنَ
أَتَمَنَّىٰ
نَتَمَنَّىٰ
—————
صیغه ۱: يَتَمَنَّىَ—>ق۴:يَتَمَنَّىٰ
صیغه۳ : يَتَمَنَّیُونَ —>ق۴:يَتَمَنَّاْوْنَ—>ق۶:يَتَمَنَّوْنَ
صیغه ۴ : تَتَمَنَّىَ—>ق۴:تَتَمَنَّىٰ
صیغه ۹ : تَتَمَنَّیُونَ —>ق۴:تَتَمَنَّاْوْنَ—>ق۶:تَتَمَنَّوْنَ
صیغه ۱۰: تَتَمَنَّیِینَ—>ق۴:تَتَمَنَّاْیْنَ—>ق۶:تَتَمَنَّیْنَ
صیغه های ۱۳و۱۴ :مانند صیغه ۱
———————————————————————————
امر مَنَیَ باب تفعُّل
لِيَتَمَنَّ
لِيَتَمَنَّيَا
لِيَتَمَنَّوْا
لِتَتَمَنَّ
لِتَتَمَنَّيَا
لِيَتَمَنَّيْنَ
تَمَنَّ
تَمَنَّيَا
تَمَنَّوْا
تَمَنَّيْ
تَمَنَّيَا
تَمَنَّيْنَ
لِأَتَمَنَّ
لِنَتَمَنَّ
—————
صیغه ۱: يَتَمَنَّیَ—>مجزوم+ق۱۰:يَتَمَنَّ—>امرغایب:لِيَتَمَنَّ
صیغه های۴و ۱۳و۱۴ :مانند صیغه ۱
در ۶ صیغه مخاطب حذف اتین ـ یعنی ت اول ـ و بعد آخر فعل را مجزوم می کنیم
(در صیغه ۱۰ حرف عله حذف می شود:طبق ق۱۰)